Alternatif Yakıt Olarak Biyoetanol
Türkiye, iklim ve toprak yapısı bakımından biyoyakıtlar üretimi konusunda önemli bir potansiyele sahiptir. Ancak bu potansiyelin hayata geçirilmesi ve sürdürülebilir olması için organize bir planlamaya ve sistematik bir araştırma misyonuna ihtiyaç vardır.
Ülke olarak biyoyakıt sektörünün geliştirilmesi için ön koşulların başında programlı bir tarım politikası gelmektedir. Bu politikalar kurak veya tarım dışı kalmış toprakların değerlendirilmesini içerirken, tarım topraklarının korunmasını da kapsamalıdır. Bu alanlarda biyoetanol üretimi yapılabilecek şeker ve nişasta içerikli bitkilerin yetiştirilmesi teşvik edilmelidir. Elbette ki beslenme ve fiyat istikrarını bozmayacak planlama hayati öneme sahiptir. Havza bazlı tarımsal planlama programları, kaynakların daha verimli ve rasyonel kullanımı için önemli bir araç olabilir.
Türkiye için ulusal bir biyoyakıt politikasının belirlenmesi gelecek on yıllar için büyük önem arz etmektedir. Bu politikanın en hassas noktasını uygun bitki desenlerinin verim alınabilecek bölge veya havzalarda teşvik edilmesidir.
Kurulu olan şeker fabrikaları özellikle biyoetanol üretiminde hammadde ve teknoloji bakımından gelişmiş bir altyapıya sahiptir. Yapılacak yasal düzenlemelerle biyoetanol üretimi kullanımı özendirilmeli ve yeni vergi düzenlemeleri teşvik edici olmalıdır. Sonuç olarak, iyi organize edilmiş bütün aşamaları çok iyi planlanmış biyoetanol politikasıyla Türkiye bölgesinde lider biyoyakıt üreten ülke olması çok uzak bir ihtimal değildir.
