İşçi ve İşveren Sendikaları
Dünyada sendikalar işçi sınıfının ortaya çıkmasıyla birlikte gündeme geldi. Sendikalar, işçilerin, işverenlere ve hükümetlere karşı hak ve çıkarlarını korumak için oluşturdukları örgütlerdir. İşçilerin ortak menfaatlerini korumak için kurulmuş, örgütlü işçi birliğidir. Bu tariften yola çıkarak daha geniş bir tanımlamayla, sendikalar daha iyi çalışma şartları sağlamak, hayat standartlarını yükseltmek ve seslerini daha iyi duyurabilmek için işçilerin bir araya gelerek oluşturdukları, mesleki kuruluşlardır. Belirli bir işkolunda örgütlenerek iş kolundaki işverenlerle işçiler adına toplu pazarlıkları (ücret, çalışa koşulları, sosyal haklar...) yürüten bu kuruluşlar yönetim yapısı itibariyle bağımsızdırlar.
Sendika deyiminin kökeni çok eskidir. Roma ve Yunan hukuk sistemlerinde rastladıgımız “syndic” terimi ile birliğin (sitenin) temsilini sağlamakla görevli kimseler ifade olunuyordu. Bugün Fransız, İtalyan, İspanyol hukuklarında mesleki birlikleri ifade etmek için birbirlerine es ve benzer olan “syndicat”, “sindikato” kelimeleri kullanılmaktadır. İngiliz ve Amerikan hukukunda ise “Trade ve Union” kelimelerinin birleşmesinden meydana gelmiş olup, “trade union” mesleki isçi ve işveren örgütlerini ve bunların üst örgütlerini göstermek için kullanılmaktadır. Türkçe sözlük anlamı iş yapmak, bağdaşmak ve birleşmek manalarına gelmektedir.
Türk Hukuk Sisteminde 274 sayılı kanunda tüm sendikal birimleri ifade etmek için “mesleki teşekkül” deyimi kullanılmıştır. 2821 sayılı kanunda ise “sendika” deyimi tüm isçi ve işveren örgütlerini ifade etmek için kullanılmıştır. Alman hukukunda Arbeitgeberverband deyimi işçi ve işveren örgütlerini ifade etmek için kullanılmaktadır. İlk sendikaların önemli bir bölümü, belirli bir meslekten işçiyi bünyesinde barındıran “meslek sendikaları” idi. Bu meslek sendikaları çoğunlukla vasıflı işçileri örgütlüyordu. Vasıfsız işçiler bu sendikalara kabul edilmezdi.
