Durumlu öğrenme, öğrenmenin bir durum ile bağlantılı olduğunda yani mümkün olduğu kadar kendi bağlamı ve kültürü içinde gerçekleştiğinde verimli olacağını savunan öğrenme yaklaşımıdır. Durumlu öğrenmede öğrenenler aktiftir ve öğrenme süreci başkaları ile işbirliği içinde olması gereken sosyal bir süreçtir. Öğretenin rolü başlangıçta gerçek durumlar üzerinden etkin öğrenme uygulamaları hazırlamak ve öğrenenlerin birbirleri ile çalışmasını sağlamaktadır. Öğrenme ilerlediğinde öğretmen daha çok rehbere ya da mentora dönüşür ve öğrenenin keşif sürecinde onu destekler. Değerlendirmeler geleneksel sınavların aksine sonuca göre değil sürece göre yapılır. Yani öğrenme süreci içindeki tüm çabalar ve gelişimi gösteren çalışmalar değerlendirme sürecine dâhil edilir. Öğretimde hikâyeleştirme çok önemlidir. Hikâyeler bilgiler için bir durum ya da bağlam yaratması bakımından öğrenmeyi kolaylaştırır. Teknoloji tabanlı öğrenme uygulamaları ile birlikte durumlu öğrenme yeni bir boyuta taşınmıştır. Video, oyun, benzeşim (simulasyon), canlandırma (animasyon), sanal ve artırılmış gerçeklik uygulamaları durumsal bağlam yaratmak anlamında yepyeni fırsatlar sağlamaktadır. Ayrıca sosyal medya araçları ile öğrenmenin sosyal boyutu yeni ve genişletilmiş bir mecrada devam etmektedir.

Serdar ŞAHİN